U werkt tegen! (29-8-2022)
Voor de verandering naar de immunoloog voor hardnekkige en maar niet helende wondjes aan de tenen. Alsof de huid er gewoon afbladdert zonder een nieuw velletje te vormen. Mogelijk het gevolg van de auto-immuunziekte SLE (of Lupus), waarvoor ik sinds 2004 onder controle ben, maar die zich stukken beter gedraagt dan de ALS.
Bij het lichamelijk onderzoek van de gewrichten zegt ze opeens: 'u werkt tegen! u moet de spieren proberen te ontspannen'. Was het maar waar... Ik werk niet tegen. Mijn lichaam werkt tegen! Mijn ledematen bewegen stijf en schokkerig, dat is het nou dus met die ALS.
Bij het bloedprikken ontdek ik dat ik mijn linkerarm niet meer in de voorgevormde armleuning van de prikstoel kan leggen. Hij wokkelt als het ware niet ver genoeg door. In het vervolg de andere arm maar laten prikken. Tot die ook niet meer wil.
Gekruid uitje (24-8-2022)
Na mijn bezoekje aan de door vrouwen van een zekere leeftijd gevreesde 'borstenbus' besluiten vriendin G. en ik door te rijden naar de hortus van Fryslân, De Kruidhof. Het is dertig graden, we hebben de tijd en er is schaduw te over in de vele beschutte modeltuinen. Achteraf moet ik bijna 2 km gelopen hebben, een absoluut record sinds juli 2020. Wel met de nodige onderbrekingen natuurlijk. Zo hebben we drie keer een halfuur op een bankje of onder een prieeltje van lommerrijk groen gezeten en gekletst (voor zover mogelijk). We nemen ieder een kruidentheeplantje mee voor thuis.
Op de terugreis merk ik dat het sturen me zwaar valt. Begin van het einde van het autorijden? Of gewoon ontzettend moe? Voortdurend met je volle gewicht op je rollator hangen is niet bepaald verkwikkend voor kwetsbare spieren. Ik neem voor het gemak maar de route met de minste afslagen en rotondes.
Een leuk, maar pittig dagje! Ik moet binnenkort maar eens solo het bochtenwerk praktiseren.
Reactie plaatsen
Reacties