Ik zal niet zeggen dat het een hel is, maar het komt er wel in de buurt: bulbaire ALS in combinatie met verkoudheid is geen pretje. Iedereen die wel eens verkouden is geweest, weet dat de nachtelijke hoestbuien slopend kunnen zijn. Dat komt doordat slijm zich achter in de keel ophoopt als je plat ligt. Gemankeerde keelspieren maken het er dan niet makkelijker op.
Liggend kan ik niet hoesten, zelfs niet met het hoofdeind flink omhoog. Ergens in het inwendige van mijn strottenhoofd weigeren de spieren om de luchtpijp af te sluiten voor het opbouwen van de benodigde druk voor voldoende hoestkracht. Voor elke hoest moet ik me oprichten; en dat op zich is al vermoeiend in de nacht, maar zeker als je lijf er niet meer de kracht voor heeft. Hopeloos gewoon. Het enig verlichtende is zittend slapen, met alle krampen en pijntjes van dien. (Na verloop van tijd zak je in je slaap toch weer onderuit en begint het feest opnieuw.)
En als je neus verstopt is, dan is het helemaal dolle pret, want hoe moet je dan nog ademhalen? Sinds ik het in 2017 zo benauwd had door verkoudheid dat ik een paar nachtjes mocht logeren in het ziekenhuis om letterlijk weer op adem te komen, pas ik driedubbel op mezelf. Sindsdien heb ik een vernevelapparaat met bijbehorende medicatie in huis. Een soort Turkse waterpijp, maar dan zonder de tabak. Samen met Otrivin Duo helpt dit me om bij een bescheiden gevat koutje uit het ziekenhuis te blijven. Maar deze week heb ik driedubbel dom gedaan. Wetende dat de bacillen momenteel al in huis rondwaren, heb ik mezelf toch aan satanische hoest- en snottertriggers blootgesteld.
Op de tocht
Dinsdag met nicht A. in de auto naar haar moeder. Ik had mijn tante in geen jaren gezien en zij mij dus ook niet. Het was eerst een beetje onwennig; zo vroeg tante zich hardop af of ze me wel een knuffel kon geven, en of ze me wel rechtstreeks kon aanspreken of dat dat via haar dochter moest. Na de koffie gingen we een eindje wandelen want het was prachtig zonnig weer. In de auto zei ik pas halverwege de terugreis: mag de airco wat zachter want ik ben gevoelig voor tocht...
Ook woensdag viel me een overdosis windtrek ten deel. Samen met E. de kledingkasten opruimen, zomerkleding tevoorschijn halen, winterkleding in de opslag, dat soort dingen. En krappe kleding afvoeren want als iets niet meerekt of ruim valt, weet ik me er met geen mogelijkheid meer in te wurmen. In een waas van verstandsverbijstering had ik de ramen wagenwijd open gezet: mooi weer voor een verfrissend briesje door de slaapkamer...
En donderdag ging ik zowaar opnieuw de nevel in. Hoezo hardleers? Naar de Revalidatie met de rolstoeltaxi, dus lekker buiten in het zonnetje wachten. Thuis op de winderige oprit en bij de Revalidatie tussen een paar hoge gebouwen waar een kille luchtstroom uit ongunstige hoek waaide...
En nu zit ik met de gebakken peren. Zucht.
Voor iedereen me nu gaat vertellen dat verkoudheid een virus is dat je oploopt als het in je nabijheid heerst en niets te maken heeft met kou of tocht: ja, ik weet het... Maar ik weet ook dat koude en tocht je kwetsbaarder maakt voor virussen waardoor je makkelijker een infectie oppikt. Koude luchtstromen kunnen je weerstand sterk verminderen.
Neem dat nou maar aan van deze beklagenswaardige ervaringsdeskundige!
Nog niet mijn busje
Vernevelen in 2017
Een vernevelaar helpt om vrijer te ademen
Bij verneveling wordt een vernevelaar gebruikt om medicatie toe te dienen. Verneveltherapie wordt ook wel aerosol therapie genoemd. Deze therapie is ontwikkeld voor mensen met luchtwegklachten die zelf niet goed kunnen inhaleren met een inhalator. Denk hierbij aan jonge kinderen, mensen met ernstige astma, mensen met taaislijmziekte en mensen met COPD.
Verneveling is een manier om ervoor te zorgen dat het medicijn makkelijk in uw luchtwegen komt. Het medicijn vermindert de benauwdheid. Via een vernevelaar, oftewel een vernevelapparaat, kun je het beter inademen.
Bron: mediq.nl
Aircoweer