Dit is 'm dan, mijn personenalarmeringssysteem, in bruikleen van MobileCare, via Buurtzorg geleverd. Als je valt met dat witte ding om je nek, wordt dat door het apparaat gedetecteerd en gaat er meteen een melding naar een meldkamer. Je kunt ook zelf op de SOS-knop drukken bij een noodsituatie.
De alarmcentrale neemt vervolgens via dat, overigens o zo flatteuze, halssieraad contact met je op. Je kunt dan direct met een medewerker praten. Hiep hoi, net wat voor mij! Maar, als het goed is, is daarover nagedacht en is bij die club bekend dat ik, zeker als er paniek is, behoorlijk sprakeloos ben. Ach, als er geen antwoord komt, schakelen ze sowieso hulptroepen in, en ik druk natuurlijk niet voor de lol op de knop. Hoewel, ik heb bijna de neiging het eens uit te proberen, zodat ik als het echt is, niet voor verrassingen kom. En wie weet, misschien kan ik gesloten vragen van de meldkamer nog net beantwoorden.
Ze spelen zo'n melding door naar de opgegeven telefoonnummers en pas als die niet worden beantwoord, aan de nooddiensten. Dat is tenminste de opzet; tijdens de test bij ingebruikname echter werd er naar een verkeerd nummer gebeld... Een goed begin is het halve werk, nietwaar. Mocht het alarm per ongeluk gaan, bijvoorbeeld als je het medaillon laat vallen, dan kun je de oproep nog annuleren met een druk op de knop. Lukt dat niet omdat je er niet bij kunt bijvoorbeeld: jammer dan! Beter tien keer voor niks alarmeren dan één keer te laat, denk ik dan maar.
Overdag een redmiddel, maar 's nachts...
"Zet hem 's nachts in de lader op uw nachtkastje," was het advies van MobileCare. Dát gaan we dus niet doen! Wie onder de Brandaris woont zal er misschien geen last van ondervinden, maar persoonlijk zelf heb ik niet zo'n behoefte aan discolichten in de nacht. Blauwe, rode, groene en oranje lichtjes staan urenlang psychedelisch doorelkaar heen te knipperen, je doet geen oog dicht. Het groene lampje knippert zelfs continu, ook overdag. Of je met een tikkende tijdbom om je nek loopt. (Zolang hij groen blijft knipperen zal-ie hopelijk niet afgaan.)
Ik begraaf de knop 's nachts onder een stapel zakdoeken, zonder lader. Vannacht om drie uur schrok ik me de pleures. Een onbekende mannenstem naast mijn bed kwam me vertellen dat mijn batterij 'laag' is. "Zet uw personenalarm in de lader." En dat werd tig keer herhaald... Dus helemaal slaapdronken geprobeerd die vent tot zwijgen te brengen en toen dat niet bleek te lukken, met nog steeds het hart bonkend in de keel uit bed gekomen en de opdringerige redder in de nood zo ver mogelijk weggebracht.
Mijn persoontje is zeker weten gealarmeerd door dit systeem!
