Vakantie!
Ja, zo'n reisje langs de Rijn, Rijn, Rijn,
Ja, dat vinden wij zo fijn, fijn, fijn...
Lees alles over mijn belevenissen op het vakantieschip van De Zonnebloem op Polarsteps! Inclusief 212 foto's.
Waarschuwing: het is een Friestalig reisverslag.
Over mijn theewater
Vorige week brak het handvat van onze aluminium sluitketel af en moest Man acuut op zoek naar vervanging. De lichte keteltjes die het winkelmeisje aanraadde, wilde hij pertinent niet hebben. Daar hebben we slechte ervaringen mee. Deze keer moest er een degelijk, onverwoestbaar exemplaar komen. Op zich een loffelijk streven...
Maar nu zit ik met een dure, fraai vormgegeven ketel van maar liefst 1,6 kilo! Ik krijg het ding niet eens van het fornuis getild en krijg de deksel er ook niet af. om hem te vullen. Vullen via de tuit lukt ook al niet. Water in een steelpannetje koken? Waterkoker ernaast kopen? Wat een drukte, ik drink wel lauw kraanwater.
Goed belegde boterham
Elke dag dat gedoe met het middageten, spullen uit de (koel)kast, brood niet uit de zak kunnen krijgen, doppen die niet los willen, op goed geluk smeren c.q. plamuren... Inclusief klaar zetten en opruimen ben ik met drie eenheden - boterham en/of roggebrood en/of cracker - elke dag anderhalf uur kwijt met de lunch.
Toen ik Man onlangs zijn broodtrommeltje voor de volgende dag zag klaarmaken, toen pas bedacht ik hoe het moet. Hij maakt nu meteen ook een bakje met twee boterhammen met kaas voor mij klaar. Voor hem een minuutje extra, voor mij een winst van drie kwartier.
De lunch wordt wel wat minder gevarieerd zo, maar dat is dan maar zo. Met een ziekte als deze moet je aan een stuk door loslaten.
Mokken
Toegegeven, Man kan razendsnel afwassen (inderdaad, wij hebben geen vaatwasser). De keerzijde is dat het resultaat niet altijd even schoon is, én er sneuvelt wel eens wat. Van de week ging er een flink stuk uit de rand van mijn favo koffiemok, precies op de plek waar al een barst zat van de vorige keer. En laat dit nou het enige type mok zijn waar ik mee overweg kan... (Het ontbrekende stukje op de foto is van een nog eerdere aanslag.)
Bij mijn speurtocht op internet naar vervanging schrok ik van de prijzen van deze rechte, aardewerken mokken. Ik bestelde de voordeligste. Direct de eerste keer in de afwas leek het alsof mijn nieuwe aanwinst zo gauw mogelijk weer op zijn voorganger moest lijken. Mijn mokkende opmerking dat dat ding wel 13,50 euro gekost heeft, was aan dovemansoren gezegd. Benieuwd dus wanneer ik het uit voorzorg aangeschafte tweede nieuwe exemplaar nodig ga hebben.
Baby aan boord
Als ik een pakketje verwacht, moet ik constant op het vinkentouw zitten om op tijd bij de deur te zijn als de bel gaat. Niet alleen bezorgers, maar ook collectanten en zelfs bekenden hebben nauwelijks geduld om te wachten tot ik bij de deur ben. Dan gaan ze op de ramen bonken of roepen en zelfs rond het huis struinen, terwijl ik, alle deuren achter me open latend, hard mijn best doe naar de voordeur te baggeren. Vaak tevergeefs, want de bezoeker is of al weg, of bij een van andere zes buitendeuren.
Je hebt auto's die rondrijden met een sticker 'baby aan boord'. Soms heb ik de neiging om een bordje naast de voordeur te hangen, een rolstoelsticker met de tekst 'geduld! invalide in huis!'
Een loer gedraaid
Een revolutie in je pan! Deze ingenieuze elektrische garde bespaart je de moeite van het constant moeten roeren. Met de Stirr elektrische garde kunnen allerlei sauzen, soepen en custards automatisch en handsfree worden geroerd. Met slechts een druk op de knop draait de Stirr elektrische garde zichzelf soepel rond, waardoor smaken worden toegevoegd en wordt voorkomen dat voedsel aan de bodem van de pan blijft kleven.
Een tijd geleden al aangeschaft toen roeren, kloppen en mengen me te zwaar werd. Ik had gewaarschuwd moeten zijn toen ik het demonstratiefilmpje zag... Dit ding kan alleen kleine hoeveelheden aan, en als je zijn snelheid opvoert - wat nodig is om goed te mengen en zwaardere klussen te doen - danst-ie zo de pan uit. Goed waardeloos dit. En wordt nota bene door hulpmiddelenzaken verkocht.
Deze miskoop nu maar weggegooid.
Fruithapje
Ik krijg al een tijdje geen fruit meer. Dan moet iemand anders het al schillen en snijden en dan nog verslik ik me erin. Een banaan zou nog gaan, ware het niet dat ik niet van bananen houd. Van alles geprobeerd. Sapjes (te vloeibaar), smoothies (stukjes en korreltjes in), knijpfruit (gaat te zwaar), bramen (seizoensproduct), gedroogde pruimen (gaan gisten), druiven (schieten weer uit mijn mond), compôte (kan potje niet open krijgen) enzovoort.
Tegenwoordig doe ik wel eens babyhapjes. Als het goed is voor een baby, dan is het ook goed voor mij denk ik dan maar. Nadeel: best duur. En kindersluiting.
